Više stotina muslimana i Hrvata koji su učestvovali u zločinima nad Srbima u proteklom ratu u BiH decenijama slobodno žive širom svijeta, pišu beogradske “Večernje novosti”.
Nakon što je nedavno u Americi uhapšena bivša pripadnica ozloglašene jedinice “Zulfikar” takozvane Armije BiH Nada Tomanić, izvor “Novosti” iz bezbjednosnih krugova ističe da je najveći problem u njihovom otkrivanju što su pobjegli iz BiH prije nego što su optuženi za ratne zločine i zbog toga što protiv njih nema Interpolovih potjernica.
“Kada se pojave njihova imena u slučajevima ratnih zločina poput jedinice `Zulfikar`, ili predmeta ratnih zločina u logorima za Srbe u Tarčinu ili Čelebićima, onda ove osobe mogu snositi posledice u zemljama gde se nalaze, jer su u prijavama lagali da nisu bili u ratu, a i tada samo ako zemlja gde se nalaze to želi”, kaže isti izvor.
Tako je u Americi prošlog vikenda u Morgantaunu privedena Tomanićeva /51/, koja je imigracijskim vlastima SAD lagala da bi dobila državljanstvo i prikrila da je bila pripadnica Specijalnog odreda posebne namjene pri štabu Vrhovne komande “Zulfikar”, koja je učestvovala u zločinima nad Srbima na Igmanu.
Presudnu ulogu u razotkrivanju i hapšenju Tomanićeve odigrao je Srbin zaposlen kao električar na jednom uglednom univerzitetu u Konektikatu.
On je kontaktirao logoraše ponudivši im pomoć preko svog prijatelja, američkog profesora zgroženog zločinima bez kazne.
Isti profesor je potom otišao u kancelariju svog senatora u Bridžportu u Konektikatu a ovaj je pozvao FBI, pa je iz Bridžporta 1. decembra i stigla vijest o hapšenju Tomanićeve.
Logoraš iz kazamata za Srbe u Tarčinu i Čelebićima Slobodan Mrkajić rekao je “Novostima” da pretpostavlja da je Tomanićeva bila “žena koja je nosila tacnu sa nožem” da se kolju Srbi zarobljeni 1992. godine na Igmanu i Bjelašnici, koje su zlostavljali i ubijali pripadnici odreda “Zulfikar”.
“Kada sam zarobljen 1992. sa bratom Reljom i drugim Srbima na Igmanu prebačeni smo u hotel `Famos` na Bjelašnici. Zarobljeni smo od odreda `Zulfikar` i nagurani u jednu prostoriju. Ubrzo se na vratima pojavila žena sa tacnom prekrivenom bijelom krpom na kojoj je bio nož. Ta žena bi mogla da bude ova uhapšena Nada Tomanić, ali nisam siguran”, ispričao je Mrkajić.
On je dodao da je ta žena donijela nož do jednog muškarca, kojem su priveli njegovog brata Relju.
“On ga je prebacio preko kolena i nožem mu zarezao vrat. Klao mi je brata!”, rekao je Mrkajić.
Zločinac je zatim i Slobodana prebacio preko koljena i zarezao po vratu, a obojica su čudom preživjeli i nose iste ožiljke na vratu.
On kaže da je ta žena koja je nosila tacnu sa nožem, za koju veruje da bi mogla da bude uhapšena Nada Tomanić, bila uticajna u jedinici “Zulfikar” i poznata po zločinima.
Stručnjak za bezbjednost DŽevad Galijašević kaže za list da su mnogi muslimanski zločinci iz proteklog rata pobjegli u SAD uz blagoslov Amerike.
On je podsjetio da je jedinica “Zulfikar”, kao i mnoge druge muslimanske vojne formacije, sarađivala u ratu u BiH sa američkim obavještajnim i vojnim službama i članovi ovih jedinica su po završetku rata sklonjeni u Ameriku.
Vršilac dužnosti direktora Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica Viktor Nuždić kaže da su sva saznanja u vezi sa ratnom prošlošću Tomanićeve proslijeđena nadležnim institucijama u Republici Srpskoj.
On kaže da treba podsetiti da su je u svjedočenjima spominjali i bivši logoraši na području Hadžića, a jedan od njih, u izjavi datoj haškim istražiocima 1996. naveo je, između ostalog, da su jednom prilikom u ćeliju u hotelu `Igman` došla i Nada Tomanić i da su mučili zarobljenike.
Iz američkog Ministarstva pravde su povodom hapšenja naveli da je Tomanićeva bila pripadnik Specijalne jedinice Armije BiH “Zulfikar” i da je ta grupa 1993. godine ubila više desetina civila u selu Trusina.
Američke vlasti su već 2011. godine izručile “Bosanku Rasemu Handanović – Zolju, optuženu da je bila pripadnica jedinice koja je učestvovala u masakru”.
Optužnica Tomanićevu tereti za fizičko i psihičko zlostavljanje Srba tokom rata koji su bili “meta po osnovu etničke pripadnosti, vjere i pripadnosti određenoj društvenoj grupi.
U knjizi dokumenata “Stradanja Srba u Konjicu i Tarčinu 2”, svjedok Bogdan Mrkaja navodi da se “dolaskom na Mrazište proširila lista noćnih posjetilaca”.
“Znali su dolaziti u pola noći i do zore se na nama iživljavati. Među onima koji su prednjačili u tim noćnim posjetama bila je i Nada Tomanić iz Tarčina”, naveo je Mrkaja.
LJiljana Glavaš, sestra logoraša Silosa Jadranka Glavaša, koji je preminuo nakon što je brutalno pretučen na Igmanu 1993. u izjavi na suđenju pred Sudom BiH u predmetu protiv pripadnika jedinice “Zulfikar” DŽevada Salčina, rekla je da joj je otac prije smrti dao komad papira na kojem su ispisana neka imena i poruke.
Tu je, prema njenim riječima, bilo i ime Nade Tomanić “koja ga je najviše tukla”.
Prije hapšenja Tomanićeve, polovinom ove godine u SAD je u blizini Bostona uhapšen i Kemal Mrndžić, za koga je utvrđeno da je bio ratni nadzornik logora za Srbe u Čelebićima i da se punih 25 godina krio u SAD.
Prije Mrndžića u SAD je uhapšena i po zločinima nad Srbima “čuvena” Azra Bašić, poznatija kao “Krvava Azra”, upamćena po najstrašnijim bestijalnostima nad Srbima u logorima u Derventi.
