– IRB RS je utvrdila da koeficijent kreditne sposobnosti treba da bude 50 odsto, a taj procenat kada je u pitanju “Energolinija” 2009. godine bio 20 odsto, 2010. godine 30 odsto, na dan 30. jun 2011. godine 20 odsto i na kraju te godine 25 odsto. Koeficijent solventnosti bio je ispod 1.35. tako da na osnovu ekonomskih pokazatelja iz finansijskog izvještaja “Energolinija” nije ispunjavala uslove za kredit – pojasnio je vještak Zelinčević.
Dodao je da ni firma “Alusil”, koja je bila jemac, nije ispunjavala uslove da bude garant za kredit, jer su sporne 2011. godine bili u gubitku od 246.221 KM.
– Firma koja hoće da bude jemac, mora poslovati pozitivno – rekao je Zelinčević.
Potvrdio je da je imao u vidu da su službe u IRB, koje su obrađivale zahtjeve za kredit “Energolinije”, prvo procijenile da im se može dodijeliti kredit od dva miliona KM, da bi kasnije procijernjeno da se može dodijeliti 6.24 miliona KM.
– Na osnovu ekonomskih pokazatelja, nije im se mogao odobriti ni taj kredit od dva miliona KM. Hipotetički “Energolinija” uopšte ne bi mogla raditi da su obaveze po kredit odjednom naplaćene – istakao je Zelinčević.
Potvrdio da je drugi jemac “Alumina” mogla da vratio cjelokupan kredi, ali da bi to ukoliko bi odjednom vratila sporni dug, otežalo poslovanje koje bi ipak mogla nastaviti. Na pitanje republičkog tužioca Radenka Jankovića vještak je ocijenio da u periodu 2010. i 2011. godine, kada se donosila odluka o spornom kreditu ni “Alumina” nije mogla biti jemac za kredit jer je imala ranijih gubitaka. Dodao je da “Energolinija” nije bila kreditno sposobna čak i kada posmatra oba jemca za kredit u ovom slučaju.
Džombićev advokat Zoran Bubić prigovorila je vještaku da nije uzeo u obzir da su službe IRB RS procijenile da “Energolinija” može da dobije 6,24 miliona KM kredita, te ga pitao da li bi njegovo mišljenje bilo drugačije da je to uzeo u obzir.
– I da sam prihvatio tu ocjenu kreditne sposobnosti opet mislim da nisu bili ispunjeni uslovi za kredit od 19 miliona – rekao je vještak Zelinčević.
Bubić je u unakrsnom ispitivanju ukazivao vještaku da IRB RS nije klasična banka, te naveo da se nalaz vještaka tužilaštva slaže s nalazom koji je uradio vještak odbrane Aleksandar Čolić, ali da su mišljenja potpuno različita. Istakao je da vještak nije uzeo u obzir obezbjeđenje kredita i jemce-platce kao ni činjenicu da je kredit uredno vraćan te da ga pitao da li bi mišljenje bilo drugačije. Vještak je uporno isticao da “Energolinija” nije bila sposobna da dobije kredit. Predsjednik sudskog vijeća Dragan Uletilović pitao je vještaka zašto nije uzeo u obzir da je Evropska investiciona banka EIB dala saglasnost na kredit istakavši da “niko ne daje pare na lijepe oči”. Vještak je rekao da ne zna zašto je EIB dao saglasnost, ali na osnovu ekonomskih pokazatelja “Energolinija” nije bila kreditno sposobna. Sudija Uletilović je vještaku ukazivao na značaj opbezbjeđenja kredita te tražio pojašnjenje.
– Obezbjeđnje je sekundarni izvor vraćanja kredita i služi smao da ako se kredit ne može vraćati-rekao je vještak.
Sudija je upitao kako tumači da je vraćeno oko 6,7 miliona kredita našto je vještak rekao da je bilo isplata, ali sa zakašnjenjem.
– Nisu ispoštovani rokovi iz ugovora – rekao je Zeličević.
Sudija i branilac su na momente izgledali kao tandem koji uporno insistira na dobijanju drugačijeg odgovora, ali vještak ni tada nije odstupao od svog stava.
Republičko tužilaštvo tereti Džombića da je bio svjestan da sporni kredit od 19.4 miliona KM odobren “Energoliniji” neće moći biti vraćen zbog nesposobnosti firme. Terete ga da je zvao tadašnjeg direktora IRB RS Milenka Pavlovića, kako bi ga ubijedio da treba da prihvati zahtjev za kredit “Energoliniji”. Pavlović je to odbio i dao ostavku, a nakon toga je pomenuto preduzeće ponovo podnijelo zahtjev za kredit od 19,4 miliona, a Džombić je 16. februara 2012. godine potpisao odluku o odobravanju kredita.
