Početak suđenja četvorici oficira-pilota Hrvatskog ratnog vazduhoplovstva za ratni zločin na Petrovačkoj cesti počinjen u “Oluji” 1995. godine, zakazan je za 26. decembar.
Srpsko tužilaštvo za ovaj stravični zločin tereti brigadira Hrvatske vojske pilota avijacije u penziji Vladimira Mikca, koji je u to vrijeme bio komandant vojne avio-baze u Puli. Drugooptuženi je brigadni general, pilot avijacije u penziji Zdenko Radulj, tada komandant avio-baze Pleso kod Zagreba. Optužnica tereti i pukovnika Željka Jelenića, tadašnjeg komandira 22. eskadrile lovačkih aviona u Puli, ali i pukovnika Danijela Borovića, komandira 21. eskadrile lovačke avijacije u Plesu.
– U bombardovanju hrvatske avijacije u izbegličkoj koloni poginulo je deset osoba a među njima i četvoro djece, 20-godišnja devojka i 83-godišnja starica, a nekoliko desetina ljudi je teže i lakše ranjeno – izjavio je direktor Dokumentaciono-informacionog centra „Veritas“ Savo Štrbac.
Osvrnuvši se na dosadašnju praksu Hrvatske kada je riječ o procesuiranju odgovornih za zločine nad Srbima, direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica Republike Srpske Milorad Kojić, iskazao je sumnju da će se hrvatski piloti, koji se terete za bombardovanje izbjeglica na Petrovačkoj cesti, lično naći pred srpskim pravosuđem.
– Još nevjerovatnijom se čini mogućnost da oni pred hrvatskim pravosuđem odgovaraju za ove zločine, jer odavno je poznat stav hrvatske javnosti, ne samo o zločinima počinjenim na Petrovačkoj cesti, nego i u Mrkonjić Gradu i drugim opštinama u BiH, a o zločinima nad Srbima u Hrvatskoj da i ne govorimo. U konkretnom slučaju, jedino čemu se možemo nadati je sudski epilog sa osuđujućom presudom pilotima kao direktnim izvršiocima zločina, ali, nažalost, samo u odsustvu – izjavio je Kojić za „Novosti“.
Pored toga što negira ono za šta je optužen, nipodaštava optužnicu i rad naših pravosudnih organa, Borović smrt 13 ubijenih srpskih civila kvalifikuje kao „navodni događaj“. Za njega je, sudeći po ovom intervjuu, smrt srpskih civila „potpuno nepoznat događaj“ i priča koja se, kako kaže, „znala spominjati u medijima“. Borović je Srbiju optužio da želi da „opravda svoje žrtve“, i naveo da bombardovana kolona uopšte i nije bila civilna, već da je bila „mješana“, odnosno da su se u njoj nalazili i pripadnici vojske koji su se povlačili zajedno sa civilima.
Dok Hrvatska nastoji da prikrije zločin nad nevinim civilima koje su na Petrovačkoj cesti i u mjestu Svodna kod Novog Grada dočekali hrvatski avioni pod čijim su okriljem ugašeni brojni životi i porušeni dječji snovi, oni koji su preživeli i dalje čekaju pravdu.
Tada osmogodišnji Savo Stjelja bio je svjedok pogibije oca i djeda
Tog kobnog 7. avgusta 1995. godine, avioni su raketirali nepreglednu kolonu izbjeglica u kojoj se nalazio i osmogodišnji Savo Stjelja, koji je na Petrovačkoj cesti vidio pogibiju oca i djeda.
– U tom momentu je jedna raketa direktno pogodila automobil u kojem su se nalazili otac, djed i komšija. Sa trudnom majkom, sestrom i bakom nalazili smo se u kamionu ispred tog automobila. Po izlasku iz kamiona ugledao sam obezglavljenog oca i djeda, koji je bio presavijen na pola – kaže Stjelja za „Novosti“.
– Samo što smo postali svjesni da su nam poginuli otac i djed, majka je od posljedica ranjavanja umrla u Novom Sadu, samo dan nakon što je na svijet donijela moju sestru Tanju.
novosti.ba
