Nova njemačka vlada, koja će uskoro biti formirana, suprotno svim očekivanjima, želi što bolju saradnju sa Rusijom, navodi portal Geopolitika.
U svojevrsnom manifestu koji se tiče spoljne politike i odnosa sa Moskvom potencira se, prije svega, energetska saradnja.
Stranka Zelenih, koja se protivi “Sjevernom toku dva”, dobiće mjesto ministra spoljnih poslova, ali će se premijer iz Socijaldemokratske partije (SDP) Olaf Šolc najviše pitati o spoljnoj politici i odnosima na relaciji Berlin-Moskva.
Da bi se zadovoljili interesi Zelenih, uvedeno je novo ministarstvo – Ministarstvo klime, pa će se o “Sjevernom toku dva” najviše pitati Vlada Njemačke i Šolc.
Zato se pitanje gasovoda i ne pominje u strateškom dokumentu novog koalicionog programa.
To je i razumljivo budući da je odmah bilo jasno da se oko tog pitanja vladajuća koalicija nikada ne bi mogla saglasiti, pa je tiho gurnuto na stranu.
U suprotnom, ono bi definitivno ugrozilo samo formiranje vlade, a ako bi se i uspjela formirati, otežavalo bi, ako ne i paralizovalo, njen rad i dovelo do krize vlasti, pa i privremenih izbora, što sigurno nikome od njih nije u interesu, procjenjuje “Geopolitika”.
Berlin je svjestan da u globalnoj igri Moskva ima i te kako veliku ulogu i da bez nje jednostavno nema ni sigurne, ni stabilne, ni prosperitetne Evrope, pa tako i EU.
Kada se još uzme u obzir da će se i nova vlada zalagati za korištenje vodonika kao energenta, onda je shvatljiva i namjera da se sa Rusijom održe ozbiljni odnosi.
NJemačka i Rusija su razmatrale i moguću promjenu uloge gasovoda “Sjeverni tok dva” u budućnosti u dostavljanje plavog vodonika, koji bi trebao biti glavni prelazni energent do planiranog cilja potpune energetske neutralnosti od ugljen-dioksida.
Rusija sve više EU i neke veće zemlje Unije smatra “američkim pionima” na globalnoj geopolitičkoj šahovskoj ploči, s kojima nema smisla ni o čemu bitnom razgovarati jer ionako ni o čemu i ne odlučuju, navodi se u tekstu portala.
Moskva više nema strpljenja i razgovaraće sa onima koji u svojim rukama drže ključne figure, a to je, prije svega, Vašington.
Nedavno je ruski šef diplomatije Sergej Lavrov (inače poznat po pridržavanju uvriježene diplomatske retorike koja je u svijetu sve manje prisutna), govoreći o odustajanju Moskve od novih neplodnih sastanaka o Minskim sporazumima, javno istakao da su mu Berlin i Pariz “dosadili”, što je potpuno odstupanje od njegove vječite smirenosti i strpljivosti u javnim nastupima.
Njemačka ne želi da bude skrajnuta, pa je i njeno nastojanje da održi ozbiljne veze sa Rusijom logično.
