Naučnici su u sitnim zrncima savršeno očuvane meteoritske prašine, koju je za sobom ostavila ogromna svemirska stijena koja je eksplodirala iznad Čeljabinska u Rusiji prije devet godina, otkrili do sada neviđene vrste kristala.
Dana 15. februara 2013, asteroid prečnika 18 metara i težine 11.000 tona ušao je u Zemljinu atmosferu brzinom od oko 66.950 kilometara na sat.
Na sreću, meteor je eksplodirao oko 23,3 kilometra iznad grada Čeljabinska na jugu Rusije, zasuvši okolno područje sitnim meteoritima i izbjegavši kolosalan direktan sudar sa površinom Zemlje.
Stručnjaci su tada označili ovaj događaj kao upozorenje na opasnosti koje asteroidi predstavljaju za našu planetu.
Eksplozija meteora u Čeljabinsku bila je najveća eksplozija te vrste koja se dogodila u Zemljinoj atmosferi od događaja u Tunguskoj 1908. Eksplodirala je snagom 30 puta većom od atomske bombe koja je potresla Hirošimu, navodi američka Svemirska agencija NASA.
Na zabilježenim video-snimcima događaja vidi se kako svemirska stijena eksplodira u blještavoj svjetlosti koja je nakratko bila svjetlija od Sunca, prije nego što se čuo snažan zvučni udar koji je razbio stakla, oštetio zgrade i povrijedio oko 1.200 ljudi u gradu, prema podacima koje je preneo portal Live Scence i Space.
U novoj studiji, istraživači su analizirali neke od sićušnih fragmenata svemirskog kamena koji su ostali nakon eksplozije meteora, poznate kao meteoritska prašina. Normalno, meteori proizvode malu količinu prašine dok sagorevaju, ali sićušna zrnca su izgubljena za naučnike jer su ili suviše mala da bi ih pronašla, razbacana vjetrom, padaju u vodu ili su kontaminirana materijalima sa zemlje.
Međutim, nakon što je meteor u Čeljabinsku eksplodirao, velika količina meteorske prašine zadržala se u atmosferi više od četiri dana prije nego što je na kraju pala na površinu Zemlje, kako navodi NASA.
I na sreću, slojevi snijega koji su pali neposredno prije i poslije događaja zarobili su i sačuvali neke uzorke prašine sve dok naučnici nisu uspjeli da ih pronađu.
Istraživači su otkrili nove vrste kristala tokom ispitivanja prašine pod standardnim mikroskopom.
Jedna od ovih sićušnih struktura, koja je bila tek toliko velika da se vidi pod mikroskopom, na sreću se našla u centru jednog od uzoraka kada je jedan član tima provirio kroz okular. Da je bila negjde drugde, tim bi to vjerovatno previdio, prenosi portal Skaj njuz.
Nakon analize prašine snažnijim elektronskim mikroskopom, istraživači su pronašli mnogo više ovih kristala i ispitali ih mnogo detaljnije.
Međutim, čak i tada, „pronalaženje kristala pomoću elektronskog mikroskopa bilo je prilično izazovno zbog njihove veličine“, napisali su istraživači u svom radu, koji je objavljen u The European Phisical Journal Plus.
