U ranoj ljudskoj istoriji, pećine su ljudima pružale zaštitu od vremenskih neprilika i mjesto koje su mogli da osnuju dom. Sada bi slične formacije na Mjesecu mogle da obezbijede astronautima sigurno utočište na Mjesecu, zahvaljujući tome što je ustanovljeno da u njima vladaju temperature slične onima na Zemlji.
U ranoj ljudskoj istoriji, pećine su ljudima pružale zaštitu od vremenskih neprilika i mjesto koje su mogli da osnuju dom. Sada bi slične formacije na Mjesecu mogle da obezbijede astronautima sigurno utočište na Mjesecu, zahvaljujući tome što je ustanovljeno da u njima vladaju temperature slične onima na Zemlji.
Ovi otvori u kraterima, možda imaju prolaz do pećina koje bi takođe mogle da pruže utočište ljudima, jer imaju temperature koje bi istraživanje Mjeseca i dugoročni boravak ljudi na Mjesecu učinili daleko bezbjednijim, jer bi naučnici mogli da postave termički stabilne bazne kampove.
„Ljudi su evoluirali živeći u pećinama, a u pećine bismo mogli da se vratimo kad odlučimo da živimo na Mjesecu“, kaže koautor studije, Dejvid Pejdž, profesor planetarnih nauka na Univerzitetu u Los Anđelesu, u saopštenju za javnost. Pejdž takođe rukovodi eksperimentom lunarnog radiometra „Divajner“, instrumenta na Nasinom orbiteru „Rikonesens“ (Lunar Reconnaissance Orbiter).
Sada kada naučnici imaju više informacija o kraterima i potencijanim pećinama na Mjesecu, možda bi mogli da ubrzaju izradu planova za stalnu stanicu unutar pećina koja bi bila zaštićena od ekstremnih uslova koji vladaju na površini našeg pratioca.
„Mogli bismo da uspostavimo dugoročno prisustvo na Mjesecu mnogo ranije nego što bi inače bilo moguće“, navodi glavni autor studije, Tajler Horvat, student doktorskih studija planetarnih nauka.
Za razliku od površine Mjeseca, koja se tokom dana zagrijava do 127 stepeni, a noću pada na minus 173 stepena Celzijusa), ove lunarne jame u oblasti nazvanoj Mare Tranquillitatis mnogo su podgodnije za ljude jer imaju stabilnu temperaturu. (Mare Tranquillitatis, opšte poznato kao More spokojstva, je mjesto gdje je „Apolo 11“, prva misija koja je odvela ljude na Mjesec, sletjela zbog glatkog i relativno ravnog terena.)
Dobijeni podaci potiču od analize slika koje je napravila Nasina svemirska letjelica „Rikonesens“ i kompjuterskog modeliranja.
Proučavanje ovih jama i eventualnih pećina pomaže naučnicima da bolje razumiju kakvi uslovi vladaju i u drugim ekstremnim okruženjima, kao što su lunarni polarni regioni u koje ide misija „Artemis“, napominje Noa Petro, šef Nasine laboratorije za planetarnu geologiju, geofiziku i geohemiju. Program „Artemis“ ima za cilj da vrati ljude na Mjesec, kao i da do 2025. godine sleti prva žena i prva osoba koja nije bjelac na Mjesec.
Potrebno je neko sklonište
Ekstremne temperature površine Mjeseca otežale su Nasinim inženjerima da naprave potpuno operativnu opremu za grejanje i hlađenje koja bi proizvela dovoljno energije da omogući dugotrajnije istraživanje Mjeseca ili stanovanje, navodi se u saopštenju.
Međutim, Nasi možda neće biti potrebna oprema tako složena kao što se trenutno pretpostavlja da bi istraživanje i stanovanje postali stvarnost, pokazalo je ovo istraživanje.
Uz pomoć lunarnog orbitera, naučnici su 2009. godine otkrili jame na Mjesecu, što je navelo naučnike da se zapitaju da li postoje povezne pećine koje bi se mogle istražiti ili čak koristiti kao skloništa.
Pećine bi bile stabilno okruženje za lunarna staništa jer nude određenu zaštitu od sunčevog zračenja i uticaja mikrometeorita. Ove formacije bi takođe mogle da obezbjede zaštitu od kosmičkih zraka, navode iz Nase.
