Od tri do četiri KM košta topli obrok po koji svaki dan u dobojsku Narodnu kuhinju dolazi 151 Dobojlija, a nekima od njih je pola litre variva i polovina hljeba koje dobiju jedino što pojedu tokom dana.
“Ponedjeljkom je grah sa kobasicom i kolač, utorkom ide pljeskavica u bešamel sosu ili grašak ili nešto od priloga – makaroni, riža. Srijedom su gulaš i makaroni, četvrtkom su ćufte u paradajz sosu sa prilogom, krompir-pire ili riža, petkom je gulaš od govedine sa rižom, a subotom krompir-čorba i suvi obrok. Naravno, svaki dan dobiju hljeb i petkom ima dodatno kolač. Podjela je od 10 do 12 časova. U 10 sati jelo je vrelo i obično dođu svi tada. Ima ljudi koji ne dolaze svaki dan iz zdravstvenih razloga, a ako ima neko ponese im. Obično sada to nosi Crveni krst”, priča Aleksandra Pavlović, kuvarica u Narodnoj kuhinji, koja više od šest godina svaki dan priprema hranu za nevoljnike.
Katastrofalne poplave koje su potopile Doboj natjerale su nadležne da otvore Narodnu kuhinju, a broj onih koji se hrane sa kazana godinama varira.
“Ova kuhinja je zaživjela 2014. Njen rad je počeo u saradnji sa gradom i Medžlisom Islamske zajednice Doboj. Evo, i danas funkcioniše po istom principu. Trenutno imamo 151 korisnika, ali zahtjevi za uključenje novih korisnika pristižu svakodnevno. Obrok se finansira kroz različite donacije uz pomoć fizičkih lica, pravnih lica te pozivom na 17011, gdje građani doniraju određena sredstva. Ono što moramo istaknuti je da grad Doboj, s obzirom na to da imamo s njim potpisan sporazum o saradnji, pokriva režije, a dali su i ovaj prostor za korištenje, tako da tu nemamo troškova. Medžlis IZ isto tako kroz određene donacije u hrani potpomaže rad ove kuhinje”, izjavila je Adisa Spahić, predstavnica Međunarodnog foruma solidarnosti “Emmaus”.
Kako izgleda Narodna kuhinja na licu mjesta provjerili su učesnici regionalnog dijaloga na temu “Hrana za sve”, kojim se želi skrenuti pažnja na pristup hrani ranjivih kategorija stanovništva, a koji je organizovao Razvojni program UN u BiH.
“U BiH smo mapirali 57 aktivnih organizacija koje djeluju kao javne kuhinje, odnosno distribuišu besplatne obroke ranjivim kategorijama. Registrovanih korisnika u tih 57 kuhinja ima blizu 19.000. Naše mapiranje je pokazalo da se gotovo sve kuhinje oslanjaju na finansiranje iz lokalnih izvora. Dakle, većinu njih finansiraju građani, organizacije civilnog društva ili opštine i gradovi. Jedan dio finansiranja dolazi sa višeg nivoa, kantonalnog ili entitetskog, ali gotovo sve kuhinje su rekle da je u toku godine njihovo poslovanje često ugroženo jer nemaju dovoljno sredstava ili dovoljno hrane da podmire sve potrebe korisnika. Imamo 70 gradova i opština u BiH gdje ova vrsta usluge uopšte ne postoji, tako da su građani iz tih 70 jedinica lokalne samouprave lišeni svog prava na pristup hrani ukoliko nisu u mogućnosti da sami obezbijede sebi topli obrok. Imamo, na primjer, u zapadnoj Bosni taj problem, u Sarajevsko-romanijskoj regiji u RS”, kazala je Amina Omićević, predstavnica Razvojnog programa UN u BiH.
