Gol Fransiska Konseisaa za slavlje Portugalije protiv Češke (2:1) u prvom kolu mnoge navijače je podsjetio na njegovog oca Serđa koji je 2000. bio član iste selekcije, a u susretu grupne faze protiv Njemačke (3:0) postigao het-trik. Serđo je rođen 1974, a Fransisko 2002. godine. Serđo je upisao 56 nastupa za reprezentaciju Portugalije od 1996. do 2003. godine i postigao 12 golova iako je bio krilni igrač. Fransisko je debitovao ove godine i za sada ima tri nastupa uz jedna dat gol.
Ipak, njih dvojica nisu prvi otac i sin koji su dali golove na evropskim prvenstvima. To je prvo pošlo za rukom Enriku i Federiku Kjezi. Enriko je dao gol 1996. godine u porazu Italije od Češke (1:2). Federiko je na prošlom EP nadmašio očev učinak i dao dva gola, prvi protiv Austrije u osmini finala (2:1) i drugi u polufinalu protiv Španije (1:1, 4:2). Enriko je bio jedan od najboljih italijanskih napadača od 1990. do 2010. godine, ali je za “azure” odigrao samo 17 mečeva i dao sedam golova u periodu od 1996. do 2001. godine. Federiko je debitovao 2018. i do sada je upisao 50 nastupa uz sedam golova. Na ovom EP nije dao gol u grupnoj fazi.
Posebno mjesto u istoriji EP zauzimaju Danci Peter i Kasper Šmajhel. Obojica su golmani, a Petar je bio član ekipe koja je 1992. godine senzacionalno postala šampion Evrope iako se nije kvalifikovala na to takmičenje, ali je uskočila umjesto Jugoslavije koja je bila izbačena zbog sankcija Ujedinjenih nacija desetak dana prije početka takmičenja. Peter je rođen 1963. godine i od 1987. do 2001. bio je nezamjenljiv na golu Danske te je jedan od najboljih igrača u istoriji ove reprezentacije, za koju je odigrao 129 mečeva i čak dao jedan gol. Bilo je to 3. juna 2000. godine u Kopenhagenu protiv Belgije (2:2) na prijateljskom meču. Kasper je rođen 1986. godine, za Dansku je debitovao 2013. protiv Makedonije iako je godinu ranije bio član tima koji je igrao na EP mada nije dobio minute. Danska “jedinica” do sada je odigrala 104 utakmice.
Markus Tiram briljira u reprezentaciji Francuske baš kao što je to radio njegov otac Lilijan prije dvadesetak godina. Markus je rođen 6. avgusta 1997. godine u Parmi, gdje je njegov otac tada igrao. Za razliku od oca koji je bio lijevi bek, Markus je napadač. Lilijan je porijeklom sa Gvadalupea i sa porodicom se doselio u Francusku 1981. godine. Sa 142 utakmice za “trikolore” u periodu od 1994. do 2008. dugo je bio rekorder po broju nastupa, da bi ga prestigao Ugo Ljoris (145). Dao je dva gola, oba Hrvatima u polufinalu SP 1998. godine. Bio je šampion svijeta 1998, šampion Evrope 2000. i vicešampion svijeta 2006. godine. Markus je debitovao 2020. u reprezentaciji, bio je član ekipe na prošlom EP i do sada je odigrao 22 utakmice i postigao dva gola.
Dejli Blind nije u prvom planu kod selektora Ronalda Kumana koji je sa njegovim ocem Denijem igrao za reprezentaciju Holandije. Dejli je rođen 9. marta 1990. godine i za “lale” je debitovao 2013. godine. Do sada je nastupio na 107 utakmica i dao tri gola jer igra na poziciji lijevog beka ili štopera, baš kao i njegov otac. Deni je igrao za Holandiju od 1986. do 1996. godine, ali nije bio dio ekipe koja je 1988. postala šampion Evrope u Zapadnoj Njemačkoj. Odigrao je 42 utakmice i bio član ekipe na EP 1992. i 1996. godine. Deni je ujedno bio selektor Holandije od 2015. do 2017, dok je prije i poslije toga bio asistent u stručnom štabu nacionalnog tima.
Posebna priča ovog Evra je reprezentacija Rumunije. Prvo je 1996. godine Anhel Jordanesku bio selektor Georgiju Hadžiju, dok su sada njihovi sinovi u istim ulogama i Edvard je selektor Janisu.
Anhel i Edvard su jedini otac i sin koji su vodili jednu reprezentaciju na dva različita EP. Svoje slavne dane prije 30 godina Rumunija je imala pod vođstvom Anhela, kada je sa Georgijem Hadžijem, Danom Petreskuom, Georgijem Popeskuom, Miodragom Belodedićem, Florinom Radučojuom… oduševila svijet na Mundijalu u SAD 1994. godine. Kao član Steaue iz Bukurešta, koja je bila vojni klub, imao je čin pukovnika, da bi kasnije dobio čin generala kao jedinstvena ličnost u svijetu. Rumuniju je vodio u čak tri navrata. Prvi put od 1993. do 1998, drugi od 2002. do 2004. i treći od 2014. do 2016. godine, što mu je bio posljednji trenerski angažman jer trenutno ima 74 godine. Edvard je nacionalnu selekciju preuzeo 2022. godine.
Janis nije toliko uspješan kao njegov slavni otac kojeg smatraju najboljim rumunskim fudbalerom svih vremena. Rođen je 22. oktobra 1998. godine u Istanbulu, gdje je njegov otac igrao za Galatasaraj koji mu je bio posljednji klub u karijeri. Janis je napadač za razliku od oca koji je bio ofanzivni vezni fudbaler ili “desetka”, što bi rekli tadašnji ljubitelji fudbala. Janis je debitovao 2018. godine, do sada je odigrao 38 utakmica i dao pet golova. Georgi je igrao za Rumuniju od 1983. do 2000. godine tokom kojih je upisao 124 utakmice i 35 golova. Od 1. septembra 2001. do 27. novembra iste godine vodio je reprezentaciju na četiri utakmice uz jednu pobjedu, dva remija i poraz.
Takođe, na terenu se mogu vidjeti momci sa prezimenima Puškaš, Manćini, Moldovan, Marin, Mihajličenko… ali oni nisu u rodbinskim vezama sa slavnim prezimenjacima.
Grci prvi
Ranije su još tri oca i sina igrala na evropskim prvenstvima. Čeh Miroslav Kadlec bio je član ekipe 1996. godine u Engleskoj, da bi njegov sin Mihal igrao za “knedličke” na EP 2008, 2012. i 2016. godine. I Grci imaju svoje predstavnike. Antimos Kapsis igrao je 1980. godine, kada je Grčka debitovala na EP, i bio kapiten na meču sa Holandijom. Njegov sin Mihalis nastupao je za Helene 2004, kada su šokirali Evropu i postali šampioni. Antonio Veloso igrao je za Portugaliju 1984. godine, kada je zabilježio jedan meč, dok je njegov sin Migel bio u sastavu 2008. godine
