Studije na sisarima su pokazale da se „sjećanja“ na različite uticaje okoline – kao što su ishrana, težina i stres – mogu prenijeti sa očeva na potomstvo, uprkos tome što ovi efekti nisu kodirani u DNK sekvencama koje nose spermatozoidi.
Zahvaljujući studiji iz 2021. godine, imamo objašnjenje kako je „pamćenje spermatozoida” moguće, a proces ima veze sa epigenetikom.
Molekuli koji se vezuju za DNK mogu da jeluju kao prekidači koji kontrolišu koji se dijelovi DNK koriste – ali do 2021. nismo znali koji od ovih molekula može da nosi materijal koji je zabilježio životna iskustva oca, i da li je ugrađen u embrion preko takvog spermatozoida.
„Veliki napredak u novoj studiji je to što je identifikovala način na koji se informacije prenose, a koje nisu zasnovana na DNK. To su posebni mehanizmi pomoću kojih spermatozoidi pamte nešto iz očevog okruženja (na primjer ishranu) i prenose te informacije embrionu”, rekla je epigenetičarka sa Univerziteta Mekgil Sara Kimins 2021. godine.
Koristeći miševe, epigenetičarka Arijana Lismer i njene kolege uspjele su da pokažu da se efekti ishrane muškarca sa nedostatkom folata (folna kiselina poznata i kao vitamin B9) mogu prenijeti promjenom molekula histona u spermi.
Jednostavno rečeno, histoni su zaista osnovni proteini oko kojih DNK „vijuga” za skladištenje bez zapetljavanja.
