On je dodao da velika pažnja koja je posvećena Srbiji dolazi kao posljedica mnogih interesa.
“Srbija ima ogroman strategijski i geopolitički i ekonomski i svaki drugi značaj kao centralna zemlja regiona i kao što američki zvaničnici uvek ponavljaju”, ističe Simić.
Kada je riječ o današnjoj politici i sukobima kaže da je trenutno najpotrebnija diplomatija.
“Sve je manje diplomatije tamo gde nema pregovaranja, gde nema dogovora. Kad progovori oružje onda je veoma teško i stvari idu kako ne treba. Diplomatija je pregovaranje i razumevanje, u ovom trenutku mi nemamo to, a posebno kad je reč o razumevanju u odnosima velikih sila”, rekao je Simić.
Komentarišući svoju knjigu „Svetski poredak: politika Vudroa Vilsona i Frenklina Delano Ruzvelta: ogled” Simić govori o naklonosti SAD Jugoslaviji kroz istoriju.
“Jedan od podsticaja da napišem ovu knjigu i uporedim ova dva američka predsednika jeste što se oni izdvajaju između svih drugih “stanara” Bele kuće u 20.veku i po poznavanju našeg regiona i složenih i teških odnosa ovde, pa i po otvorenoj naklonosti koju su imali”, naveo je Simić.
Objašnjava da je kod Vilsona to bila naklonost prema borbi srpskog naroda tokom velikog rata, a kod Ruzvelta naklonost u vrlo delikatnoj poziciji Jugoslavije.
Simić navodi da je želja da se vrati taj kvalitet odnosa, te da oni kao naučnici u političkom centru i na fakultetu hoće da definišu u odnosima sa SAD periode i faze kada su odnosi bili izuzetni, kakvi su potrajali gotovo do Titove smrti.
