Od završetka rata do danas sve vlade RS i sve stranke u predizbornim kampanjama, koriste boračku populaciju kao političko sredstvo.
Politički diskurs RS je neprekidno popunjen temama u vezi sa problemima boračke populacije. Vladajuće stranke između dva izborna ciklusa organizuju posebne sjednice Narodne skupštine posvećene problemima boračke populacije.
Stranke iz opozicije u predizbornim kampanjama te probleme koriste kako bi odgovornost za loš socijalni status demobilisanih boraca i porodica poginulih boraca adresirali na vladajuću garnituru. A suštinski problemi boračkih kategorija su u prvom redu među njima, a tek onda u vlasti RS.
Godinu za godinom poslije rata boračku populaciju razjedaju unutrašnje protivrječnosti i nesporazumi. Sve veće protivrječnosti i partikularni interesi neprekidno guraju borce u različite tabore i interesne grupacije. Rezultat takvog stanja je postojanje više boračkih udruženja i nepostojanje jedinstvene reprezentativne boračke organizacije sposobne da se nametne kao organizacija od posebnog interesa čija reperezentativnost bi se na kraju ragulisala zakonom i ne bi bila u rangu ostalih nevladinih organizacija.
I pored činjenice da Vlada RS stalno ističe primarnu brigu o borcima, ratnim vojnim invalidima i porodicama poginulih boraca imamo još uvijek ogroman broj pripadnika ove populacije koji su lišeni elementarnih životnih uslova dostojnih čovjeku u 21. vijeku.
Neshvatljivo je da se za finansiranje ne(rada) političkih stranaka izdvaja 2% iz republičkog budžeta i 2% i budžeta lokalnih samouprava, dok borci i invalidi umiru u neimaštini. O zapošljavanju djece poginuli boraca se govori kao o obavezi koja nikoga ne obavezuje.
Sve dok se borci međusobno razapinju, vlast će im sugerisati rukovodstvo kao i do sada i na taj način kontrolisati njihovo ponašanje. Nakon više od dvije i po decenije vladjući na posebnoj sjednici Narodne skupštine donose, između ostalog, zaključak da se Vlada Republike Srpske obavezuje da sprovede aktivnosti na utvrđivanju broja socijalno ugroženih boraca starijih od 60 godina, te da materijalno obezbijedi socijalno najugroženije borce, računajući i socijalno najugroženije borce mlađe od 60 godina za koje je već ažurirana socijalna karta.
Pa šta su radili do sada ako to nisu uradili za četvrt vijeka?! Vjerovatno čekaju da priroda učini svoje i da boračka populacija ne bude više socijalna, već istorijska kategorija.
Sledstveno, da bi se problemi u boračkoj populaciji ozbiljno riješili, neophodan je sistemski, sveobuhvatan pristup, regulisan zakonom na način da se njihova primanja usklade sa ostalim primanjima u RS i budu garant normalnog života, jer je boračka populacija ponos Republike Srpske, a ne političko sredstvo!
Zato će Republika Srpska biti NAŠA PRIČA, A NE TUĐA!
Da žive dostojno svi oni koji su gradili Republiku Srpsku!
Prof. dr Zoran Kalinić, predsjednik stranke Naša priča Republika Srpska
